چگونه قطارهای برقی حمل و نقل دنیا را دگرگون می کنند؟ به گزارش کار و درآمد، نخستین راه آهن برقی عمومی در سال ۱۸۸۱ در لایشترفلده نزدیک برلین، آلمان راه اندازی شد. طول آن ۲.۵ کیلومتر (۱.۵ مایل) بود و با جریان ۱۰۰ ولت کار می کرد. از راه این راه آهن ۲۶ مسافر با سرعت ۴۸ کیلومتر در ساعت (۳۰ مایل در ساعت) نقل مکان می کردند. به گزارش کار و درآمد به نقل از ایسنا، نخستین راه آهن الکتریکی غیرکاربردی، توسط توماس داونپورت، آهنگری در ورمونت، ایالات متحده، در سال ۱۸۳۵ ساخته شد که راه آهن کوچکی بود و با موتور الکتریکی مینیاتوری کار می کرد و نخستین تلاش جدی برای برق رسانی در راه آهن توسط رابرت دیویدسون در سال ۱۸۴۲ انجام شد زمانیکه وی لوکوموتیوی با وزن پنج تن را در راه آهن ادینبورگ و گلاسکو، اسکاتلند با سرعت ۶.۵ کیلومتر در ساعت (چهار مایل در ساعت) حرکت داد. نخستین راه آهن برقی کاربردی توسط مهندس آلمانی، ورنر فون زیمنس (۱۸۱۶-۱۸۹۲) برای نمایشگاه تجارت برلین (۳۱ ماه مه تا ۳۰ سپتامبر ۱۸۷۹) ساخته شد که بیضی شکل با محیطی حدود ۳۰۰ متر (۹۸۴ فوت) و گیج (فاصله بین دو ریل) یک متر (۳.۲۸ فوت) بود. لوکوموتیو الکتریکی بعدی دارای یک موتور ۲.۲ کیلووات (سه اسب بخار) بود که جریان را با ولتاژ ۱۵۰ ولت از ریل سوم مرکزی دریافت می کرد و آنرا از راه چرخ ها و ریل های درحال اجرا برمی گرداند و می توانست ۳۰ مسافر را با سرعت ۶.۵ کیلومتر در ساعت (چهار مایل در ساعت) سوار بر سه واگن بکشد. چه میزان از مسیر ریلی جهان برقی است؟ از حدود ۱.۳ میلیون کیلومتر مسیر ریلی در سرتاسر جهان، حدود ۳۷۵هزار کیلومتر آن برقی شده است که حجم کل را به کمتر از ۳۰ درصد می رساند. در مناطق مختلف، درجه برق رسانی بین یک درصد در آمریکای شمالی و ۵۷ درصد در اروپای غربی متفاوت می باشد. میزان برق رسانی در آسیا در سالهای اخیر بشدت بالا رفته است، در صورتیکه در سال ۲۰۱۳، ۳۴درصد، چهار سال بعد ۴۷ درصد و در سال ۲۰۲۰ به میزان ۵۵ درصد بود. علاوه بر سرمایه گذاری های بالا در ساخت خطوط راه آهن جدید و برق رسانی خطوط غیر برقی، هند هم در کنار چین محرک رشد بوده و در مقابل، توسعه آن در کشورهای اروپایی بسیار کند است. در طول تاریخ، سیستم های برقی مختلف در کشورها و مناطق مختلف توسعه یافته است. طراحی سازه بتنی آنها حتی بیشتر از آن چه در نظر گرفتن سیستم های برق مورد استفاده نشان میدهد متفاوت می باشد. در زمینه برقی سازی راه آهن، این امر منجر به شکل گیری بازارهای ملی متوسط با عرضه کنندگان منطقه ای بسیاری شده است که هر یک از آنها با مقررات و استانداردهای ملی آشنا هستند و این ساختار صنعتی به نفع تأمین کنندگان است. زیمنس و آلستوم از معدود تأمین کنندگان بین المللی در قسمت برق رسانی راه آهن هستند و شرکتهای دولتی چینی سی آرای سی و سی آرآرسی بیشترین سهم را در بازار بزرگ چین همینطور دارای سفارش های خارجی در مناطق آفریقا، آمریکای جنوبی و سایر کشورهای آسیایی دارند. اتحادیه اروپا می خواهد تا سال ۲۰۵۰ به انتشار خالص صفر گازهای گلخانه ای برسد. در دسامبر ۲۰۲۰، کشورهای عضو اتحادیه اروپا موافقت کردند که اهداف آب و هوایی خویش را برای سال ۲۰۳۰ اصلاح کنند تا هدف خویش را برای انتشار کمتر از ۴۰ درصد در مقایسه با سال ۱۹۹۰ به حداقل کمتر از ۵۵ درصد بالا برند. قطارهای برقی چه نقشی در کاهش انتشار گازهای گلخانه ای دارند؟ برقی شدن خطوط راه آهن می تواند بخشی از مسیر حرکت بدون انتشار باشد. باآنکه برق رسانی راه آهن، بازاری ویژه در زیرساخت های ریلی است اما بازاری رو به رشد با چشم انداز بلندمدت مثبت شمرده می شود. قطارهای الکتریکی بیشتر از یک قرن است که روش حمل و نقل محبوبی بودند و به مسافران و محموله ها، جایگزینی کارآمد و سازگار با محیط زیست برای انتخابهای کمتر پایدار عرضه می دهند. این قطارها در انواع مختلف، با خصوصیت های متمایز متناسب با نیازهای سیستم ها و عملیات ریلی مختلف عرضه می شوند. یکی از جنبه های کلیدی که قطارهای الکتریکی را متمایز می کند، نوع سیستم کششی آنهاست که نحوه استخراج نیرو و دستیابی به نیروی محرکه را تعیین می کند. به صورت معمول، سیستم های کشش قطار الکتریکی به دو دسته تقسیم می شوند؛ آنهایی که از جریان متناوب (AC) و سیستم هایی که از جریان مستقیم (DC) استفاده می نمایند. سیستم های AC و DC امکان دارد از یک سیم بالای سر برای تأمین برق بهره گیرند که توسط کاتناری ها در بالا نگه داشته می شود، یا از ریل سومی که به موازات مسیر حرکت می کند. هر دو گزینه برای رساندن نیرو به موتورهای الکتریکی قطار به کار می روند و به آن اجازه می دهند به آرامی در امتداد راه آهن حرکت کنند و در عین حال انتشار گازهای گلخانه ای و هزینه های عملیاتی را به حداقل می رسانند. یکی از مزایای کلیدی قطارهای الکتریکی کاهش ردپای کربن آنهاست. قطارها هشت درصد از جابه جایی مسافران موتوری جهان را می سازند، با اینحال تنها ۲ درصد از تقاضای جهانی حمل و نقل-انرژی را مصرف می کنند. با انتخاب سفر ریلی به جای اتومبیل، کامیون و هواپیما، می توانیم انتشار گازهای گلخانه ای را تا حد زیادی کاهش دهیم و از محیطی پاک تر حمایت نماییم. قطارهای برقی هم از منابع انرژی تجدیدپذیر مانند باد، آب و خورشید تغذیه می شوند. این رویکرد پایدار به صورت قابل توجهی اثرات زیست محیطی را در مقایسه با قطارهای دیزلی یا زغال سوز به حداقل می رساند. علاوه بر این، نوآوری هایی مانند ریل برقی با باتری درحال پیوستن به حقیقت هستند و سازگاری با محیط زیست و رقابت پذیری حمل و نقل قطار را بیشتر بهبود می بخشند. در نهایت، قطارهای برقی مزیت اضافه تولید آلودگی صوتی کمتر را دارند و این نه تنها تجربه سفر را برای مسافران بهبود می بخشد، بلکه به جوامع نزدیک راه آهن و به رفاه کلی هم کمک خواهدنمود. 1402/11/17 09:06:31 5.0 / 5 309 تگهای خبر: اتحادیه , توسعه , تولید , حمل و نقل این پست کار و درآمد مورد قبول شماست؟ (1) (0) تازه ترین مطالب مرتبط منتخبان کارگری عضو بنیاد ملی نخبگان می شوند پیشنهاد دائمی شدن قراردادها در کارهای موقت بعد از ۵ سال چرا توسعه سواحل مکران اهمیت دارد؟ پیشبینی ۷۵ میلیارد تومان برای نوسازی ناوگان ماشین آلات راهداری نظرات بینندگان در مورد این مطلب نظر شما در مورد این مطلب نام: ایمیل: نظر: سوال: = ۶ بعلاوه ۲