سد 167 میلیارد دلاری چین بدون آب می ماند؟ کار و درآمد: چین ساخت بزرگترین سد برق آبی جهان در حاشیه شرقی فلات تبت را با هزینه تخمینی حداقل ۱۷۰ میلیارد دلار شروع کرده، اما بارش ضعیف، ممکنست مانع بزرگی برای آن شود. به گزارش کار و درآمد به نقل از خبرگزاری مشرق، چین که بزرگترین آلاینده جهان شناخته می شود، انتشار گازهای گلخانه ای را تحت کنترل نگه داشته، اما خشکسالی امکان دارد این پیشرفت را معکوس کند. تولید برق نیروگاه های حرارتی در چین تا ژوئیه امسال، ۱.۳ درصد کم شده است که نشان میدهد مصرف زغال سنگ این کشور بازهم درحال کاهش است. با توجه به این که این کشور عامل حدود یک سوم از کل انتشار کربن است، این خبر کاملا خوبی است. اما عملکرد ضعیف بخش برق آبی همزمان با شروع ساخت سد ۱۶۷ میلیارد دلاری یارلونگ تسانگپو، مایه نگرانی شده است. این پروژه در تبت ایجاد می شود و بعد از تکمیل، بزرگترین نیروگاه ساخته شده تا حالا خواهد بود. چین از سال ۲۰۲۰، ظرفیت ژنراتورهای آبی خودرا بالاتر از یک سوم افزایش داده است، اماتولید برق آنها امسال تاکنون، فقط ۱۱ درصد افزایش پیدا کرده است. تولید برق آبی تا ژوئیه در مقایسه با مدت مشابه سال ۲۰۲۴، به میزان ۲۷.۸ تراوات ساعت کم شده که تقریباً به اندازه کاهش ۳۷.۴ تراوات ساعت تولید نیروگاه حرارتی است. یکی از عوامل واضح کاهش تولید برق، بارش ضعیف بوده است. میزان آبی که از حوضه رودخانه یانگ تسه عبور می کند، در انتشار سالانه گازهای گلخانه ای تاثیر دارد. شبکه سدهای آن، حدود یک پنجم برق آبی جهان را تامین می کند. وقتی این کانال ها فروکش می کنند، زغال سنگ است که کمبود تولید برق آبی را جبران می کند. امسال نیز از این قاعده مستثنی نیست. با وجود سیل ها و طوفان هایی که طی ماه گذشته پکن و استانهای ساحلی را درنوردیدند، میزان بارش در این حوضه در ماه ژوئیه ۲۵ درصد کمتر از متوسط طولانی مدت بود. امسال درحال تبدیل شدن به چهارمین سال خشک از شش سال قبل است. بدون وجود آب برای چرخاندن توربین ها، تمام آن ژنراتورهای آبی بلااستفاده می مانند. خوشبختانه، خشکسالی که از سال ۲۰۲۱ شروع شد، فقط مجموعه ای از سالیان کم آبی است و با بازگشت بارش به روند تاریخی خود، بمرور زمان به حالت عادی باز خواهد گشت. اما با تغییرات آب و هوایی، بخش عمده ای از زمین به سرعت درحال خشک شدن است و هر شش ماه، منطقه ای به وسعت کالیفرنیا به زمینهای خشک اضافه می شود. عامل شگفت انگیزی که امکان دارد در این پدیده در چین نقش داشته باشد، موفقیت این کشور در مواجهه با آلودگی است. فراموش کردن آن آسان است، اما یک دهه پیش، کمتر خبری بدون تصاویر جهنمی از شهرهایی آلوده ای بود که نیروگاه هایشان ابرهای ذرات معلق در هوا منتشر می کردند. اقداماتی که از حدود سال ۲۰۱۳ شروع شد، این وضعیت را کاملا تغییر داد. ذرات معلق در هوا که با خطرات بالا برای سلامت انسان مرتبط می باشد، تا سال ۲۰۱۹ حدود یک سوم کم شد. تخمین زده می شود که این امر جان صدها هزار نفر را در سال نجات می دهد. با این حال، این کاهش اثرات دیگری نیز دارد. تمام آن مه دود، نور خورشید را به فضا منعکس می کرد. ناپدید شدن آن به معنای آنست که پرتوهای بیشتری به سطح زمین می رسند که می توانند جو را گرم کنند. برمبنای مطالعه ای که ماه گذشته در یک مجله علمی انتشار یافت، بالاتر از ۸۰ درصد از شتاب گرمایش جهانی از سال ۲۰۱۰ را می توان به کاهش دی اکسید گوگرد درنتیجه سرکوب ذرات معلق در شرق آسیا نسبت داد. ذرات معلق همین طور می توانند با ایجاد «دانه هایی» در هوا که هوای مرطوب می تواند در اطراف آنها به قطرات و در نهایت ابرهای طوفانی تبدیل گردد، بر باران تاثیر بگذارند. این ارتباط به خوبی درک نشده اند، اما امکان دارد توضیحی برای دوره خشکسالی طولانی در یانگ تسه عرضه نماید. پژوهشگران دانشگاه «نانجینگ نرمال» اوایل امسال دریافتند که بارش در این منطقه با آلودگی صنعتی افزایش خواهد یافت و با پاکسازی آسمان کاسته می شود. غلظت ذرات معلق در قلب این حوضه بین سالیان ۲۰۱۳ تا ۲۰۲۰، به نصف کم شده است، اما هنوز بالاتر از سطوح بی خطر درنظر گرفته می شود. این نشان دهنده یک احتمال نگران کننده است. پکن برنامه ریزی برای سیستم برق آبی گسترده خودرا بعنوان تنها سد جدی در مقابل افزایش انتشار کربن، پیش از توسعه انرژی بادی، خورشیدی، باتری ها و خودرو های برقی که قوانین بازی را تغییر دادند، شروع کرد. این سدها برمبنای پیشبینی های اقلیمی پیش از سال ۲۰۱۳ که هوای جنوب غربی چین پر از ذرات معلق خفه کننده بود، نقشه برداری شدند. پرونده یارلونگ تسانگپو، آخرین و بزرگترین این پروژه ها، برمبنای مشاهدات مشابه بارش که امکان دارد از تاریخ مصرف آنها گذشته باشد، پیشبینی شده است. بر اساس گزارش بلومبرگ، اگر روند فعلی خشکسالی و سدهای ناکارآمد ادامه یابد، چین باید برای تامین تقاضای شهروندانش برای انرژی باید مشکل تر تلاش کند و اگر طلسم خشکی یانگ تسه به زودی شکسته نشود، همه رنج خواهند برد.