همبستگی الیگارشی-تکنوپلیتیک در صنعت غذا به گزارش کار و درآمد، در سال ۲۰۲۵ حدود ۳۶ شرکت، خطوط تولید و شرایط تجارت غذا را برای حدودا هر صنعتی که در کشت، فرآوری و توزیع مواد غذایی در آمریکا دخیل است، دیکته می کنند. به گزارش کار و درآمد به نقل از مهر، حسین شیرزاد، تحلیلگر مسایل توسعه کشاورزی در یادداشتی اختصاصی درباب شرکت های بزرگ تأمین کننده محصولات کشاورزی و الیگارشی های قدرتمند در صنعت مواد غذایی برای خبرگزاری مهر نوشت، ظهور الیگارشی به وضوح پدیده عجیبی است که در یک کشور صنعتی در دوره اقتصادی مدرن رخ می دهد. سرمایه داری رفاقتی در کشورهای فقیر غیرصنعتی خیلی آشناتر از اقتصادهای جهان اول است. اما الیگارشی ها چه کسانی هستند و چطور قدرت و نفوذ خویش را گسترش و تثبیت می کنند، چطور الیگارشی ها شرکت های کوچک و فرآیندهای شفاف و پاسخگو را تضعیف می کند، مانع پاسخ به تغییرات قیمتی می شود و به افزایش قمیت ها دامن می زند. الیگارشی فناوری غذایی الیگارشی های قدرتمند را در صنعت نفت با مضمون (شرکت های بزرگ نفتی)، در امور مالی (بانکداران)، در کشاورزی صنعتی (بارون های غذایی)، صنعت فناوری (فئودال های تکنوفئودال) و رسانه های جریان اصلی (غول های رسانه ای) می شناسند. الیگارشی فناوری غذایی، ساختار بازار نوظهور یا فرضی را توصیف می کند که با تعداد کمی از شرکت های قدرتمند مشخص می شود که بوسیله کنترل بر فناوری های پیشرفته غذایی و منابع مالی قابل توجه، نفوذ نامتناسبی بر سیستم های تولید، توزیع و مصرف جهانی غذا اعمال می کنند. این تمرکز قدرت، امنیت غذایی، انتخاب های غذایی مصرف کنندگان و روش های کشاورزی را در مقیاس جهانی تحت تأثیر قرار می دهد. چنین نهادهایی اغلب از مالکیت معنوی در حوزه هایی مانند کشاورزی سلولی، تخمیر دقیق و کشاورزی دانش پایه برای تثبیت موقعیت بازار خود استفاده می نمایند. از سال ۲۰۲۵ مسیر آینده الیگارشی فناوری غذایی، نشاندهنده ادامه ادغام بازار است که با اکتساب های راهبردی و سبدهای ثبت اختراع در بیوتکنولوژی و هوش مصنوعی اعمال شده بر سیستم های غذایی هدایت می شود از سال ۲۰۲۵ میلادی مسیر آینده الیگارشی فناوری غذایی، نشاندهنده ادامه ادغام بازار است که با اکتساب های راهبردی و سبدهای ثبت اختراع در بیوتکنولوژی و هوش مصنوعی اعمال شده بر سیستم های غذایی هدایت می شود. این روند می تواند پذیرش پروتئین های جایگزین و روش های تولید با بهره وری منابع را تسریع کند، اما چالش هایی را نیز برای حاکمیت غذایی و تنوع غذایی بوجود می آورد. واکنش های سیاسی احتمالا بر مقررات ضد انحصار، ترویج فناوری های غذایی و دفاع از سیستم های غذایی محلی برای مواجهه با گرایش های انحصارگرایانه متمرکز خواهد بود. گفتمان مقابل الیگارشی ها در آینده بر تضمین دسترسی عادلانه به منابع تغذیه ای و پیشگیری از کنترل بر منابع غذایی ضروری توسط تعداد معدودی از افراد منتخب و دفاع از آینده های غذایی منعطف و فراگیر متمرکز خواهد بود. در گذشته، به ازای هر یک دلاری که مصرف کننده برای گوشت در فروشگاه مواد غذایی محلی خرج می کرد، کشاورز ۴۰ تا ۶۰ سنت دریافت می کرد. حالا آنها ۷ تا ۱۴ سنت دریافت می کنند بقیه به الیگارشی کشاورزی می رسد. فعالیت گسترده با در اختیار گرفتن زمینهای حاصلخیز سال ۲۰۲۵ حدود ۳۶ شرکت، خطوط تولید و شرایط تجارت غذا را برای حدودا هر صنعتی که در کشت، فرآوری و توزیع مواد غذایی در آمریکا دخیل است، دیکته می کنند. شرکتها سودهای بی سابقه ای به جیب می زنند، کشاورزان تحت فشار قرار می گیرند و مصرف کنندگان هزینه آنرا در فروشگاه ها می پردازند در سال ۲۰۲۵ حدود ۳۶ شرکت، خطوط تولید و شرایط تجارت غذا را برای حدودا هر صنعتی که در کشت، فرآوری و توزیع مواد غذایی در آمریکا دخیل است، دیکته می کنند. شرکت هایی مانند مونسانتو، بایر و سینگنتا با توسعه ارگانیسم های اصلاح شده ژنتیکی (GMO) و ثبت اختراع آنها، آغاز به تسلط بر بازار بذر کرده اند. دهه ها اجرای سهل انگارانه قوانین ضد انحصار، به این سطوح بی سابقه از تمرکز منجر گردیده است. در همین حال، شرکتها سودهای بی سابقه ای به جیب می زنند، کشاورزان و کارگران تحت فشار قرار می گیرند و مصرف کنندگان هزینه آنرا در فروشگاه های مواد غذایی می پردازند. این شرکتها در طول ۲۰ سال قبل با ظهور شرکت های کشاورزی جدید در روسیه، کنترل حاصلخیزترین زمینهای روسیه را در دست گرفته اند و به تولیدکنندگان اصلی کالاهای کشاورزی و مواد غذایی فرآوری شده تبدیل گشته اند. آنها همین طور نیروی محرکه تحول عمیق فناوری کشاورزی و تولید مواد غذایی در این زمان هستند. تکنوپلیتیک کشاورزی روسیه در قرن بیست و یکم، ظهور سریع شرکت های کشاورزی را ممکن کرد. فناوری در نقش های اقتصادی و سیاسی این شرکت های بزرگ و یکپارچه عمودی کشاورزی نقش محوری داشت. شرکت های کشاورزی به سرعت رشد کردند برای اینکه آنها فناوری های کشاورزی پیشرفته ای را اتخاذ کردند که بازده و کارآیی اقتصادی را به حداکثر می رساند. ظهور دولت های الیگارشی کنترل شرکت های کشاورزی بر فناوری ها، به نوبه خود، حمایت سیاسی مورد نیاز آنها را برای رشد در سیستم سرمایه داری دولتی دوران پوتین به ارمغان آورد. آنها متحدان ممتاز دولت روسیه بودند که به دنبال جذب آنها برای اهداف سیاسی تقویت کشاورزی داخلی و تولید مواد غذایی و کاهش وابستگی روسیه به واردات مواد غذایی بود. دیدگاه تکنوپلیتیک، درک ما از اقتصاد سیاسی روسیه بعد از شوروی را از نو طرح ریزی و بهبود می بخشد. تکنوپلیتیک نقش بازیگران دولتی و شرکتی یعنی قدرت و سرمایه را در ساخت یک نظم اقتصادی جدید در صنعت غذا آشکار می کند و توجه را به چگونگی ایجاد اقتصاد بعد از شوروی توسط این فرآیندها جلب می کند. جو بایدن در سخنرانی خداحافظی خود به مردم آمریکا گوشزد نمود که دولت درحال تبدیل شدن به یک «الیگارشی» است سه شرکت بزرگ بسته بندی گوشت، JBS برزیل، Tyson Foods ایالات متحده آمریکا و WH Group چین، کنترل ۶۳ درصد از بسته بندی گوشت ها، ۴۶ درصد از بسته بندی گوشت گاو و ۳۸ درصد از بسته بندی مرغ را در اختیار دارند. این شرکتها مالک ده ها برند در سرتاسر جهان هستند. آنها با کنترل ۴۰ درصد یا بیشتر از فروش، به یک الیگارشی یا یک انحصار مشترک تبدیل گشته اند. جو بایدن در سخنرانی خداحافظی خود به مردم آمریکا گوشزد نمود که دولت درحال تبدیل شدن به یک «الیگارشی» است سه شرکت بزرگ بسته بندی کنترل ۶۳ درصد از بسته بندی گوشت ها، ۴۶ درصد از بسته بندی گوشت گاو و ۳۸ درصد از بسته بندی مرغ را در اختیار دارند. این شرکتها مالک ده ها برند در سرتاسر جهان هستند. آنها با کنترل ۴۰ درصد یا بیشتر از فروش، به یک الیگارشی یا یک انحصار مشترک تبدیل گشته اند این شرکتها فراتر از کنترل افقی صنعت بوسیله خرید رقبا، به شکل عمودی نیز ادغام شده اند و تأمین کنندگان خوراک دام و شرکت های ژنتیک را در اختیار گرفته اند و بسته بندی و تولید مواد غذایی برنددار را کنترل می کنند. از بذر تا قفسه فروشگاه، سیستم غذایی ما بطورکامل تحت سلطه در آمده است. در آمریکا کشاورزان در گرو شرکت های بزرگ هستند و این موجب می شود که آنها بیشتر از هر زمان دیگری لطمه پذیر و کمتر خودمختار باشند. قراردادها می توانند در هر زمانی لغو شوند. این شرکتها کنترل خویش را بر هر جنبه ای از زنجیره غذایی ما تشدید کرده اند. این کنترل، استقلال کشاورزان را سلب می کند. خیلی از کشاورزان در روابط قراردادی ادعا می کنند که احساس می کنند «برده زمین» هستند. شرکتها دیکته می کنند که کدام محصولات کشت شوند، چطور حیوانات پرورش داده شوند و حتی قیمتی که ما در فروشگاه مواد غذایی می پردازیم چقدر باشد. شرکتها با جیب های پر پول خود، نفوذ قابل توجهی نیز بر قانون گذاری و سیاستمداران دارند. کوشش های گسترده لابی گری و کمک های مالی سیاسی به میلیونها دلار، امکان نفوذ قابل توجهی را فراهم می آورد. این امر، بقا را برای کشاورزان کوچک و مستقل حدودا غیر ممکن می کند، چه برسد به این که بتوانند با آنها همگام شوند. سیستم غذایی اروپا نیز دستکاری شده است. حال برای غول های شرکتی آسان تر از همیشه است که سود خویش را به قیمت ضرر کشاورزان، کارگران فرآوری و مصرف کنندگان بالا برند. سیستم غذایی جهانی امروز، بارزترین نمود سرمایه داری انحصاری در کشاورزی است. تعداد انگشت شماری از شرکت های فراملی (TNCs)با حمایت الیگارشی مالی، مستقر در مراکز امپریالیستی شمال جهان و همین طور قدرت نوظهور چین، بر هر حلقه از زنجیره تولید - از زمین ها، بذرها و مواد شیمیایی کشاورزی گرفته تا تجارت، فرآوری و خرده فروشی - تسلط دارند. تمرکز شدید سرمایه در سیستم کشاورزی-غذایی، نتیجه ساختاری امپریالیسم است؛ بالاترین مرحله سرمایه داری، جایی که سرمایه انحصاری و مالی حکومت می کنند و جایی که مستعمرات و نیمه مستعمرات برای خدمت به نیازهای سود سرمایه جهانی، تحت سلطه و غارت قرار می گیرند. نوآوری های تکنولوژیکی نقش حیاتی در تسهیل تمرکز بیشتر قدرت شرکتها در بخش کشاورزی-غذایی ایفا می کنند. تخمین زده می شود که ۴ تا ۶ شرکت فراملی کشاورزی-غذایی غالب، قدرت اقتصادی بیشتری از مجموع ۳.۶ میلیارد خانواده کشاورز، ماهیگیر و دیگر تولیدکنندگان کوچک مواد غذایی در جهان دارند. اما در بین این چند شرکت فراملی کشاورزی-غذایی غالب، دو تا سه الیگارشی مالی فوق العاده مسلط وجود دارد که در انحصارات رقیب منافعی دارند. در سال ۲۰۲۴، درآمد کل ۱۰ شرکت برتر کشاورزی حدودا ۷۶۹ میلیارد دلار آمریکا است که از مجموع اقتصاد ۵۰ کشور فقیر جهان بیشتر است. به عنوان مثال، درآمد کارگیل، شرکت چندملیتی مستقر در ایالات متحده که بزرگترین شرکت تجارت کالاهای کشاورزی و غذایی جهان است، ۶۲ برابر بیشتر از اقتصاد کشورهای جنوب قاره آفریقا است. چنین تمرکز نامتوازن ثروت و قدرت، تضادهای خیلی شدیدی را بین ثروتمندترین سرمایه داران کشاورزی و غذایی جهان و کشاورزان و کارگران روستایی بوجود آورده است. کنترل بازار جهانی کالاهای اساسی توسط ۴ شرکت طبق تحقیقات انجام شده و گزارش iPES FOODچهار شرکت بین ۷۰ تا ۹۰ درصد از بازار جهانی کالاهای کشاورزی را کنترل می کنند. این تحقیقات به سفته بازی مالی آنها در بازارهای سهام به عنوان علت اصلی بحران «امنیت غذایی» جهانی در دوران کووید و همین طور بحران های اخیر غذایی اشاره می کند. شرکت آرچر-دنیلز میدلند (ADM) با درآمد ۹۳، ۹۳۵ میلیارد دلار آمریکا (۲۰۲۳)، شرکت ونگارد فیدوچیری تراست را به عنوان بزرگترین سهامدار خود (۱۱.۳ درصد) در اختیار دارد. شرکت کارگیل (Cargill ) با گردش مالی ۱۷۷ میلیارد دلار آمریکا و ۱۶۰ هزار کارمند (۲۰۲۳)، یک «شرکت خصوصی» است که هنوز در دست وراث خانواده بنیانگذاران (کارگیل، مک میلان) است. کارگیل یک غول جهانی مواد غذایی است که متعلق به یازدهمین خانواده ثروتمند جهان و یکی از بزرگترین شرکت های خصوصی جهان است، در سال ۲۰۱۷، بر اساس گزارش آکسفام، این شرکت در میان ۴ شرکتی قرار گرفت که بیشتر از ۷۰ درصد از بازار جهانی کالاهای کشاورزی را کنترل می کنند. نوسانات قیمت جهانی غلات منجر به افزایش سود کارگیل و افزایش ۶۵ درصدی ثروت جمعی خانواده کارگیل از سال ۲۰۲۰ شده است، به صورتی که ۴ عضو آن به لیست فوربس از ۵۰۰ فرد ثروتمند جهان پیوسته اند. رقیب کارگیل، شرکت لویی دریفوس، یک شرکت بازرگانی کشاورزی نیز از مشکلات بازار غلات سودهای کلانی به دست آورد. والمارت، سوپرمارکت زنجیره ای که در سراسر ایالات متحده شعبه دارد، حدود ۱۵ میلیارد دلار سود سهام نقدی از شرکت دریافت کرده است، برای اینکه کالاهای فروخته شده در فروشگاه هایش گران تر شده و دستمزد کارکنانش حدودا ثابت مانده است. شرکت دریفوس Louis Dreyfus BV (LDC) با گردش مالی ۵۰.۶ میلیارد دلار آمریکا (۲۰۲۳)، مارگاریتا لوئیس-دریفوس را به عنوان سهامدار عمده خود دارد. بلک راک تا ژوئن ۲۰۲۵ حدودا ۱۲.۵ تریلیون دلار دارایی را مدیریت می کند که آنرا به بزرگترین مدیر دارایی در جهان مبدل می کند. این شرکت سهام قابل توجهی در شرکت هایی مانند بایر (از جمله مونسانتو)، کورتوا، آرچر دنیلز میدلند (ADM)، بونگه، تایسون فودز، دیر و شرکا، نستله، پپسی کو، کوکاکولا و تولیدکنندگان کود همچون نوترین و صنایع سی اف دارد. به طور خلاصه، از سال ۲۰۲۵ مسیر آینده الیگارشی فناوری غذایی، نشاندهنده ادامه ادغام بازار است که با اکتساب های راهبردی و سبدهای ثبت اختراع در بیوتکنولوژی و هوش مصنوعی اعمال شده بر سیستم های غذایی هدایت می شود از سال ۲۰۲۵ میلادی مسیر آینده الیگارشی فناوری غذایی، نشاندهنده ادامه ادغام بازار است که با اکتساب های راهبردی و سبدهای ثبت اختراع در بیوتکنولوژی و هوش مصنوعی اعمال شده بر سیستم های غذایی هدایت می شود. جو بایدن در سخنرانی خداحافظی خود به مردم آمریکا گوشزد نمود که دولت در حال تبدیل شدن به یک الیگارشی است سه شرکت بزرگ بسته بندی گوشت، JBS برزیل، Tyson Foods ایالات متحده آمریکا و WH Group چین، کنترل ۶۳ درصد از بسته بندی گوشت ها، ۴۶ درصد از بسته بندی گوشت گاو و ۳۸ درصد از بسته بندی مرغ را در اختیار دارند. جو بایدن در سخنرانی خداحافظی خود به مردم آمریکا گوشزد نمود که دولت در حال تبدیل شدن به یک الیگارشی است سه شرکت بزرگ بسته بندی کنترل ۶۳ درصد از بسته بندی گوشت ها، ۴۶ درصد از بسته بندی گوشت گاو و ۳۸ درصد از بسته بندی مرغ را در اختیار دارند. 1404/08/09 12:16:24 5.0 / 5 10 تگهای خبر: اقتصاد , بانك , تكنولوژی , توسعه این پست کار و درآمد مورد قبول شماست؟ (1) (0) تازه ترین مطالب مرتبط جاه طلبی تازه ایلان ماسک برای ساخت ارتش روبات ها انگلیس دو زیرمجموعه غول نفتی روسیه را از تحریم معاف کرد دستورالعمل ویژه ایران برای افزایش تردد زمینی از مرز ریمدان سقوطی دیگر از بیتکوین نظرات کاربران کار و درآمد در مورد این مطلب نظر شما در مورد این مطلب نام: ایمیل: نظر: سوال: = ۷ بعلاوه ۲