فتح اله بیات در گفت وگو با ایسنا، در ارزیابی پرونده های شكایات كارگران در مراجع حل اختلاف، اظهار داشت: بخش عمده ای از كسانی كه به ادارات كار و هیاتهای حل اختلاف رجوع می كنند پیگیر حقوق و سنوات خود هستند و گاها به علت آنكه كارفرما حق بیمه كارگر را نپرداخته یا مرخصی های وی را كامل رد نكرده ناچار به طرح شكایت شده اند.
وی ادامه داد: بخش دیگری از شكایات به علت اخراج یا تعدیل نیروی كار است و برای مدتی كه از كار بیكار شده درخواست بیمه بیكاری می دهد چون كارفرما عذرش را می خواهد و ترك كار می كند بنابراین ناچار است به اداره كار شكایت كند تا از مزایای بیمه بیكاری بهره مند شود.
رئیس اتحادیه كارگران قراردادی و پیمانی با ابراز نگرانی از اخراج نیروی كار به بهانه اتمام قرارداد، تصریح كرد: متاسفانه بعضی كارفرمایان با اتمام زمان قرارداد، نیروی كار را دیگر به خدمت نمی گیرند تا رنگ و بوی اخراج نگیرد و چنانچه این مساله در جامعه گسترش پیدا كند نیروی كار امنیت خویش را از دست خواهد داد و آشفتگی و نگرانی به جامعه كارگری تحمیل خواهد نمود.
وی ادامه داد: متاسفانه در خیلی از كارگاهها و كارخانه ها هنگام تسویه حساب به بهانه های مختلف حق شیفت و سختی كار كارگران پرداخت نمی شود در نتیجه كارگر برای گرفتن حق و حقوق خود ناچار می گردد طرح شكایت كند.
به گفته بیات كسانی كه سوابق اندك و كمتر از یكسال دارند به علت آنكه سنواتی به آنها تعلق نمی گیرد یا میزان مطالبات آنها در حدی نیست كه بخواهند هزینه كنند از طرح شكایت منصرف می شوند ولی آن دسته از كارگرانی كه سوابق بالایی دارند به ادارات كار رجوع كرده و پیگیر مطالبات خود در هیاتهای تشخیص و حل اختلاف می شوند.
این مقام مسئول كارگری تصریح كرد: در هیاتهای تشخیص و حل اختلاف نماینده كارگر و كارفرما در جلسات حضور دارند و با عنایت به آنكه از قانون كار و حقوق كارگر اطلاع و آگاهی كامل دارند با استناد به قانون حقوق از دست رفته كارگر را استیفا می كنند.