وضعیت حمل ونقل عمومی رایگان یا ارزان در شهرهای جهان حمل ونقل عمومی رایگان آن سوی سكه كار و درآمد: حمل ونقل عمومی، ستون فقرات هر شهری در هر كجای جهان است. بدون سیستم حمل ونقل كارآمد، روند توسعه بسیار كند خواهد بود. بنابراین، برای هر اقتصادی یك عنصر حیاتی می باشد كه باید دائما به روز شود. به گزارش كار و درآمد به نقل از ایسنا، كمك دولت به سیستم حمل ونقل در كشورهای مختلف، متفاوت می باشد. سرویس های حمل ونقل عمومی بلاعوض (FFPT) در مقیاس محدود، مثلاً خدمات بلاعوض برای گروه های خاص بسیار متداول می باشد. در بعضی شهرها، سالمندان، دانش آموزان یا دانشجویان می توانند از خدمات بلاعوض اتوبوس استفاده كنند. برخی سیستم های حمل ونقل، هزینه سالانه كمی دارند. در بعضی شهرها، ماشین سوارها در صورتیكه دیگر از خودرو شخصی استفاده نكنند، از یك سال سفر بلاعوض با سیستم حمل ونقل عمومی برخوردار خواهند بود. در گوتنبرگ سوئد، استفاده از سیستم حمل ونقل عمومی برای همه افراد بازنشسته بلاعوض است و تحقیقات نشان می دهد كه افراد بازنشسته این شهر، خوشحال تر و فعال تر هستند. با این وجود، شهرهایی هستند كه حمل ونقل عمومی كاملاً بلاعوض در اختیار عموم مردم قرار می دهند. حدوداً در ۱۰۰ شهر در سراسر جهان می توان به بلاعوض با تراموا، مترو یا اتوبوس سفر كرد. بیشتر این شهرها، صرف نظر از این كه جمعیت چند صد نفری یا چند میلیونی دارند، از اجرای این سیستم پشیمان نیستند. از اتوبوس های شهر كوچك پورتوگز در پورتو پرتغال گرفته تا سیستم اتوماتیك مترو در میامی، فلوریدا. از نویون در فرانسه با جمعیت ۱۳ هزار نفر تا چنگدو در چین با جمعیتی بالغ بر پنج میلیون نفر. امروزه حمل ونقل بلاعوض گزینه شناخته شده ای برای جابه جایی های درون شهری و چاره ای برای كاهش آلودگی هاست. از ژانویه ۲۰۱۳، ۴۳۵ هزار نفر از شهروندان تالین در استونی از سیستم حمل ونقل بلاعوض بهره می برند. تقریباً یك سال پس از اجرای طرح حمل ونقل بلاعوض در تالین، استفاده از سیستم حمل ونقل عمومی ۱۴ درصد افزایش یافت و افراد كم درآمد بیشتر از پیش در شهر تردد می كردند. بیشتر از شش سال بعد، نتایج هم برای مسافران و هم برای شهر بسیار مثبت بود. امروزه این طرح به شهر كمك كرده درآمد خودرا افزایش دهد. با جذب شهروندان جدید، تالین سود مالیات محلی اش را افزایش داده است. شهر پاك تر و كم ازدحام تر است و ترافیك جاده ای ۱۵ درصد كاهش یافته است. مدل تالین مایه رشك پاریس است. آنه هیدالگو، شهردار پاریس می خواهد پاریسی ها بیشتر از حمل ونقل عمومی استفاده كنند و در نظر دارد با بلاعوض كردن این سیستم، آلودگی ناشی از خودروها را كم كند. برای برخی ساكنان و افراد بالای ۶۵ سال و افراد ناتوان كه درآمد پایین تر از حد مشخصی دارند، سیستم حمل ونقل بلاعوض برقرار است. برنامه های حمل ونقل بلاعوض الان در حدود ۳۰ شهر فرانسه اجرا می شود. بیشتر این شهرها كمتر از ۲۰ هزار نفر جمعیت دارند و شبكه حمل ونقل عمومی آنها فقط از مسیرهای اتوبوس تشكیل شده است. استونی، بزرگترین زون حمل ونقل عمومی بلاعوض جهان را پایه گذاری كرده است. در ولز بریتانیا، هم اكنون آخر هفته ها اتوبوس بلاعوض است. اوواسیك، نخستین شهر تركیه با حمل ونقل شهری بلاعوض است. هزینه این سفرها قبلاً یك لیره بود و امروز، بعضی از مسافران اصرار دارند این هزینه را بپردازند و در نتیجه یك لیره در جعبه ای كه كنار راننده است، می اندازند. شهر اوباین در فرانسه در سال ۲۰۰۹، ۱۱ مسیر اتوبوس را كه به بیشتر از ۱۰۰ هزار مسافر خدمات رسانی می كرد، بلاعوض كرد. به گزارش متروپولیتیكز، سه سال بعد، استفاده از اتوبوس در این شهر ۱۴۲ درصد افزایش و سفر با خودورهای شخصی ۱۰ درصد كم شد. در شهر Châteauroux فرانسه باز حذف كرایه ها در اوایل دهه ۲۰۰۰ به سیستم حمل ونقل رنجور این شهر جان دوباره ای بخشید و محبوبیت زیادی برای شهردار به ارمغان آورد. دانكرك در فرانسه با جمعیت بالغ بر دو میلیون نفر بزرگ ترین شهر اروپا با سیستم حمل ونقل بلاعوض برای عموم است. یك ماه پس از اجرای این طرح در دانكرك، شهردار این شهر در گفت و گو با گاردین اعلام نمود كه این پروژه توانسته استفاده از خودروهای شخصی را ۵۰-۸۵ درصد كاهش و تعداد اتوبوس ها را از ۱۰۰ به ۱۴۰ دستگاه افزایش دهد. پاتریك ورگریت می گوید: قبل از این كرایه ها فقط ۱۰ درصد از هزینه سالانه سیستم حمل ونقل شهری را تأمین می كرد و بقیه بر دوش شهر بود كه با افزایش versement transport –یا مالیات حمل ونقل عمومی بر شركت هایی با بیشتر از ۱۱ كارمند- تأمین می شد. او می گوید: نمی توان بر پویایی و عدالت اجتماعی قیمت گذاشت. جزیره استاتن در نیویورك، چپل هیل در كارولینای شمالی، ولی در كلرادو، لوگان و كچ ولی در اوتاه، كلمنسون در كارولینای جنوبی، كامرس در كارولینا، چیتوروكس، ویتره و كمپین در فرانسه، هاسلت در بلژیك، لوبن در آلما، ماریهامن در فنلاند، نووا گوریكا در اسلونی، توری در استونی و اورتون در سوئد همچون شهرهایی هستند كه حمل ونقل عمومی را بلاعوض كرده اند. مزایای زیست محیطی حمل ونقل عمومی رایگان، فراوان است: • كاهش انتشار گازهای گلخانه ای و دیگر آلاینده های هوا • كاهش آلودگی صوتی (خصوصاً ناشی از ترامواها) • كاهش روان آب های حاوی مواد شیمیایی سمی و آلودگی منابع آب شیرین • كاهش مصرف بنزین و گازوئیل • حفاظت از درختان با حذف نیاز به چاپ بلیط مجبور كردن مردم به پرداخت هزینه های بالاتر فقط سرسختی و بدرفتاری با سیاره زمین و مردمی كه درآمد محدود دارند نیست، بلكه از نظر اقتصادی باز به ضرر خود شهر تمام می شود. شاید فكر كنید سیستم حمل ونقل شهری بدون دریافت كرایه ورشكست می شود، اما بنا به دلیلهای زیر این طور نیست. سیستم حمل و نقل رایگان، مزایای فراوانی دارد از جمله: ۱. كاهش نابرابری بین یارانه هایی كه از جانب دولت به كاربران خودروهای شخصی و كاربران سیستم حمل ونقل عمومی تعلق می گیرد ۲. كاهش و در بعضی موارد حذف نیاز به پاركینگ برای خودروهای شخصی ۳. حذف نیاز به صرف میلیاردها دلار برای ساخت جاده ها و بزرگراه ها ۴. بهبود اقتصاد محلی با چرخش پول در جوامع ۵. ارتقا كارایی اتوبوس های درون شهری ۶. افزایش غرور عمومی به خاطر منابع جمعی و مشترك ۷. حذف هزینه جمع آوری كرایه بخش اعظم مالیاتی كه پرداخت می نماییم، برای تأمین منافع مالكان خودروهای شخصی صرف می شود نه اتوبوس ها و ترن ها كه آلودگی كمتری دارند. باید جاده ها، پاركینگ ها و دیگر زیرساخت ها، كاهش مالیات بر شركت های خودروسازی و سوخت را باز به حساب آوریم. تد ویتمن از مؤسسه ویكتوریا ترنسپورت پلیسی می گوید: در سال ۲۰۰۰ دولت كانادا به هر مالك خودرو شخصی، ۵۳۷۸ دلار، یارانه داده است. در همان سال، هزینه سفر با حمل ونقل عمومی در ونكوور كانادا تقریباً پنج دلار بود. اگر همین یارانه به كاربران حمل ونقل عمومی تعلق می گرفت، هر كاربر از ۱۰۷۵ سفر بلاعوض برخوردار می شد. از آن جایی كه بیشتر سیستم های حمل ونقل به كرایه مسافران وابسته اند، با مشكلات مالی روبه رو می شوند. با افزایش كرایه ها، مردم كمتر از سیستم حمل ونقل استفاده می نمایند و درآمد این سیستم ها كاسته می شود. به این مسئله قانون سیمپسون كورتین گفته می شود. به ازا هر ۱۰ درصد افزایش در كرایه، میزان استفاده مردم از سیستم های حمل ونقل ۳.۸ درصد كاسته می شود. در سال ۱۹۵۵ و ۱۹۵۹ افزایش كرایه موجب شد سیستم حمل ونقل ونكوور كانادا وارد یك زوال ۱۱ ساله شود. استفاده مردم از ۱۰۹ میلیون سفر در سال ۱۹۵۴ به كمتر از ۶۳ میلیون سفر در سال ۱۹۶۶ رسید؛ یعنی ۴۲ درصد كاهش! افزایش دوباره كرایه ها در سال های ۱۹۷۰، ۱۹۷۸ و ۱۹۸۷ به ترتیب به ۹، ۷ و ۱۳ میلیون سفر كمتر منتهی شد (حتی با وجود راه اندازی خط جدید ترن هوایی). سیستم حمل ونقل تورنتو كانادا باز پس از افزایش پی درپی كرایه ها در دهه ۱۹۹۰ وارد یك دوره ركود شد. از نظر سیاسی و عملی، در بیشتر سیستم ها، ساده ترین راه، افزایش كرایه است. اما خیلی زود، استفاده مردم از سیستم های حمل ونقل عمومی كاسته می شود و این یعنی شهر، قادر نخواهد بود درآمد بیشتری كسب كند. 1397/12/13 13:56:40 5.0 / 5 5013 تگهای خبر: اقتصاد , بازنشسته , توسعه , حمل و نقل این پست کار و درآمد مورد قبول شماست؟ (1) (0) تازه ترین مطالب مرتبط پیشنهاد دائمی شدن قراردادها در کارهای موقت بعد از ۵ سال چرا توسعه سواحل مکران اهمیت دارد؟ اولویت گذاری دولت برای پرداخت های عمرانی پیشبینی ۷۵ میلیارد تومان برای نوسازی ناوگان ماشین آلات راهداری نظرات بینندگان در مورد این مطلب نظر شما در مورد این مطلب نام: ایمیل: نظر: سوال: = ۳ بعلاوه ۲